Zwykły las.

[Amelia]

Zarumieniłam się.
-Proszę...nie kłaniaj mi się. Dziwnie się czuję.

[Dannyl]

-Jesteś księżniczką, pani. Moim obowiązkiem jest kłaniać ci się. - uśmiechnąłem się z ironią.

[Amelia]

Przewróciłam oczami.
-W takim razie ja, księżniczka Amelia zakazuję ci się kłaniać.

[Amelia]

-Od jedzenia trawy zaschło i w ustach, idzie pan ze mną nad górskie jezioro?

[Amelia]

Spojrzałam wyczekująco na Dannyla.
-Nie, to nie. Do widzenia!-Pożegnałam się i wyszłam.

[Dannyl]

-Cóż, w takim razie muszę spełnić rozkaz, ale będę miał do księżniczki WIELKI żal. Jeśli mogę, pójdę. - zdobyłem się na nieco wymuszony uśmiech i złożyłem z trudem najpierw jedno skrzydło, potem drugie. Jednak nieco za szybko, ponieważ rozległ się trzask, po którym nastąpił nagły ból. Wiedziałem, że znów mam złamaną kość w skrzydle. Nic jednak nie dałem po sobie znać. Wyszedłem.